Enig idee waarom een tekstschrijver altijd zijn pen en kladblok tevoorschijn haalt? Oók als hij helemaal geen verslag van het gesprek hoeft te doen? Hij kán gewoon niet anders …

Als tekstschrijver ben ik een bevoorrecht mens. Ik kom overal, spreek met iedereen en mag me in van alles en nog wat verdiepen. Toch voelde ik altijd een ondefinieerbare beperking. Tót Amin Maalouf daar een ontroerende passage over schreef … Nu voel ik niets dan trots wanneer ik tegenover je ga zitten. Ik ben een handenarbeider!

Amin Maalouf

Amin Maalouf is een Frans-Libanese schrijver met een indrukwekkend literair oeuvre. Nou ben ik bepaald geen literatuurverslinder, maar toen ik De ontheemden las, begreep ik weer wat de kracht van literatuur is.

Voor je denkt dat dit stoffig wordt, heb ik een verzoek aan je: denk nog eens terug aan de laatste keer dat je met een tekstschrijver in gesprek ging …

Kladblok en pen

Waarschijnlijk herken je dan dit beeld: de tekstschrijver – sympathiek, maar een tikje introvert – gaat aarzelend tegenover je zitten, klapt voorzichtig zijn kladblok open en zoekt houvast bij zijn pen. En pas dan, na een diepe zucht, kan het gesprek beginnen.

Vergeef het ons, we kúnnen gewoon niet anders …

Amin Maalouf, De Ontheemden, pagina 15:

Sommige mensen kunnen alleen al schrijvend nadenken. Dat gold ook voor Adam. Hij vond het zowel een voorrecht als een handicap.

Zolang zijn handen in rust waren, zwalkte zijn geest doelloos rond, niet in staat de ideeën in toom te houden of een redenering op te zetten. Hij moest schrijven om zijn gedachten te ordenen. Nadenken was voor hem handenarbeid.

Hij had als het ware neuronen aan zijn vingertoppen. Gelukkig voor hem waren die laatste heel wispelturig. Ze wisselden probleemloos van vulpen naar toetsenbord, van papier naar scherm.

Daarom had hij altijd een dik schrift met slap kaft in zijn zak, en in zijn docententas een laptop. Al naar gelang de omgeving waar hij zich bevond en de aard van hetgeen hij wilde schrijven opende hij het een of het ander.

Spreek je dus met een tekstschrijver, doe dan een beetje voorzichtig met hem. Wacht tot hij goed in zijn stoel zit, zijn kladblok opengeklapt vóór zich heeft liggen en zijn pen stevig heeft omarmd. Pas dan komt hij tot leven. Hij is een handenarbeider!