Verhalen: we zijn er dol op. We luisteren ernaar, vertellen ze aan anderen en lezen ze voor. Zélfs als er helemaal geen verhaal is …

Om je uit te leggen wat we daarmee bedoelen, laten we je eerst een korte video zien. Het is een animatiefilmpje dat de sociaal psychologen Fritz Heider en Marianne Simmel ruim zeventig jaar geleden in een onderzoek aan hun proefpersonen voorschotelden:

Na het laten zien van de video stelden de onderzoekers de proefpersonen slechts één eenvoudige vraag: ‘Wat heb je zojuist gezien?’

Van alle proefpersonen was er maar ééntje die een bewegende cirkel, twee bewegende driehoeken en een rechthoek met een opening had gezien. Alle andere proefpersonen kwamen met de prachtigste verhalen over wat er zich had afgespeeld in het wereldje van de draaiende figuren.

Lang en gelukkig

Zo vertelden sommigen dat het cirkeltje en de driehoek verliefd op elkaar waren en dat de grote driehoek het cirkeltje probeerde af te pakken. Anderen zeiden dat de kleine driehoek het cirkeltje beschermde en ervoor zorgde dat het veilig naar huis kon gaan. Eenmaal ontsnapt, knuffelden ze uitbundig en leefden ze nog lang en gelukkig …

Geef maar toe: jij dacht ook zoiets. Best bizar, hè?

Liefdesverhaal of geometrisch schouwspel

Zo’n liefdesverhaal klinkt misschien wel heel logisch, maar in feite zag je niet meer dan een redelijk willekeurig geometrisch schouwspel. Allemaal figuurtjes die zónder plannen of emoties op en neer gingen, want het zijn slechts geometrische vormen. Maar je bent niet gek, hoor. Sterker nog: het is volkomen logisch dat je net naar een korte romantische dramafilm hebt gekeken.

Geen verhaal? Toch een verhaal!

Zoals we immers al zeiden, denkt de mens nu eenmaal graag in verhalen. Zelfs zó graag, dat we het ook doen wanneer er in principe helemaal geen verhaal is. Sterker nog: dan verzint de lezer er zelf wel eentje. Je kunt hem dus maar beter voor zijn met jóúw versie van het verhaal.

Wil je verhalen gebruiken in je blog? Volg dan de training ‘Bloggen als een pro’!